Maddeci bir topluluğun karşısına ruhçu bir düşünce ile çıkmak Mesihiyet’in gereğidir.
Bu aslında tek Tanrılı dinlerin merkezinden gelen ortak emirdir.
Madde ve Ruh (fizik ve metafizik) arasında bir denge oluşturulmaz ise,
Aksine toplum ya tamamen maddecilik adına modernizmin sonu gelmez, tatminsiz vadilerinin arasında kaybolur ya da
Metafizik adına yanlış aşırı telakiler ile, kendi ruhlarının tatmini adına, tamamen maddeyi inkâr eden ruhçuluk ve başka yanlış yollarda kaybolurlar.
Maddenin ve mananın birbiri adına reddedilmesi iki aşırı uç halinde karşımıza çıkar.
Bir alimin deyişi ile ‘’ Eşyanın hakikati sabittir. ‘’ öte yandan manayı reddederseniz de akıl, kalp, his, duygu, gibi latifeleri de nereye koyacaksınız.
İfrat ve tefrit arasında bu dengeyi nasıl sağlayacaksınız.
Bu dengeyi sağlamak için düstur sırat-ı müstakimdir.
Bir ayağın Merkez’de dururken diğer ayağın tüm kâinatı dolaşması, Akıl ve Kalp latifelerinin çalıştırılması,
Olayların arkasındaki hikmet elinin görülmesi için tefekkür latifesinin çalıştırılması gerekmektedir.
Yorum bırakın